Ό,τι για το Κόσοβο και για τη Βόρειο Ήπειρο!

Η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου στις 17 Φεβρουαρίου 2008 (υπενθυμίζουμε ότι η 17η Φεβρουαρίου αποτελεί την επέτειο της ανακήρυξης της αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου) αποτέλεσε την αιτία να αρχίσει ο διάλογος για το τι μέλλει γενέσθαι με το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου, και εάν το Κοσσυφοπέδιο μπορεί να αποτελέσει «προηγούμενο» για ανάλογες διεκδικήσεις. ʼλλωστε δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ως πρωθυπουργός, με δημόσιες δηλώσεις του είχε συνδέσει το μελλοντικό καθεστώς της Βορείου Ηπείρου με αυτό του Κοσσυφοπεδίου, κάτι που έπραξε μερικά χρόνια αργότερα και ο τότε υπουργός Εθνικής ʼμυνας, ʼκης Τσοχατζόπουλος.

Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν στη Βόρειο Ήπειρο οι συνθήκες αυτές που υπήρχαν στο Κοσσυφοπέδιο και οι οποίες οδήγησαν στις τελευταίες εξελίξεις και την απόσχισή του από τη Σερβία. Ομοιότητες φυσικά υπάρχουν. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με δύο εθνικές μειονότητες οι οποίες βρίσκονται σε γεωγραφική συνέχεια με κράτη της ίδιας εθνότητας. Και στις δύο περιπτώσεις έχουν καταγραφεί ιστορικά, προσπάθειες των δύο μειονοτήτων να αποσχιστούν από το κράτος στο οποίο ανήκουν και είτε να ανακηρυχθούν αυτόνομες (ή ανεξάρτητες) είτε να ενωθούν με το κράτος που αποτελεί το εθνικό τους κέντρο. Και στις δύο περιπτώσεις οι δύο κοινότητες απολάμβαναν κάποιο βαθμό αυτονομίας - μέχρι πρόσφατα το Κοσσυφοπέδιο, κατά το παρελθόν η Βόρειος Ήπειρος - ή είχαν ενωθεί προσωρινά με τα εθνικά τους κέντρα. Αυτές είναι χονδρικά οι βασικές ομοιότητες των δύο περιπτώσεων.

Και ερχόμαστε στις διαφορές: Στην Επαρχία του Κοσσυφοπεδίου υπήρχε εθνική ομοιογένεια με το 90% του πληθυσμού να είναι Αλβανοί. Για τη Βόρειο Ήπειρο δεν υπάρχουν αντίστοιχα στοιχεία, αφού ως γνωστόν η Αλβανία αρνείται να προχωρήσει στην απογραφή του πληθυσμού με αναφορά στην εθνικότητα, αλλά πιθανότατα το ποσοστό θα είναι μικρότερο από το 90% των Αλβανοκοσσοβάρων. Δεύτερη διαφορά είναι ότι στο Κοσσυφοπέδιο υπήρχε σαφής στόχος, η ανεξαρτησία, τον οποίο στόχο τον υπηρετούσαν όλες οι πολιτικές δυνάμεις, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, ενώ αντίθετα στην ηγεσία των Βορειοηπειρωτών υπάρχει απόλυτη σύγχυση σχετικά με το ποιοι πρέπει να είναι οι στόχοι. Τρίτη διαφορά είναι ότι ο στόχος αυτός είχε την απόλυτη στήριξη και αποδοχή σχεδόν του 100% των Κοσοβάρων. Τέταρτη διαφορά, και με ιδιαίτερη σημασία, είναι ότι το εθνικό κέντρο των Αλβανών στήριζε και ηθικά και πολιτικά τις επιδιώξεις των ομοεθνών τους στο Κοσσυφοπέδιο, ενώ αντίθετα η Ελλάδα φαίνεται να είναι αρνητική στο ενδεχόμενο να εγερθεί ζήτημα για τη Βόρειο Ήπειρο. Εάν σε όλα αυτά προσθέσουμε την ύπαρξη μιας ικανής ηγετικής ομάδας στο Κοσσυφοπέδιο (κυρίως η προσωπικότητα του Ρουγκόβα), την αρμονική τους συνεργασία με τους Κοσοβάρους της διασποράς, τα ολέθρια λάθη του Μιλόσεβιτς και τη σύμπτωση των αλβανικών επιδιώξεων με αυτές των ΗΠΑ, καθίσταται εύκολο να αντιληφθούμε γιατί το Κόσοβο είναι πλέον ανεξάρτητο.

Οι παραπάνω διαφορές καλλιεργούν απαισιοδοξία σε κάποιους συμπατριώτες μας σε σχέση με το επιδιωκουμενο status της Βορείου Ηπείρου. Οι αιτιάσεις που εγείρουν σε σχέση με τον σκεπτικισμό τους είναι:

- Οι Κοσοβάροι είναι δύο εκατομμύρια ενώ εμείς είμαστε στην καλύτερη περίπτωση μερικές εκατοντάδες χιλιάδες. Επιπλέον, λόγω της μετανάστευσης στην Ελλάδα, στη Βόρειο Ήπειρο δεν έχουν απομείνει παρά μόνο μερικές δεκάδες χιλιάδες Βορειοηπειρώτες. Ο συγκεκριμένος συλλογισμός φαίνεται να έχει κάποια βάση. Από την άλλη βέβαια το μέγεθος του πληθυσμού δεν μπορεί να είναι το μόνο κριτήριο. Υπάρχουν και εθνικές μειονότητες που απολαμβάνουν καθεστώς ευρείας αυτονομίας ή ανεξαρτησίας όντας πληθυσμιακά λιγότεροι από εμάς (π.χ Νήσοι Φερόες, Ανδόρα, Σαν Μαρίνο, Μονακό, Τιρόλο, Κορσική, Γερμανόφωνοι Βελγίου κ.ά.). Κριτήριο θα πρέπει να είναι η δυνατότητα επιβίωσης των Ελλήνων στις πατρογονικές τους εστίες και ο τρόπος με τον οποίο αυτό θα καθίσταται εφικτό.

Επιπλέον, θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε διαφορετικά το ζήτημα του ιστορικού χρόνου. Όπως τα 95 χρόνια που πέρασαν από την αυτονομία του 1914, η αναλογία του πληθυσμού ανετράπη εις βάρος των Ελλήνων, με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε σε βάθος χρόνου από τώρα να ανατραπεί προς όφελός μας.

- Οι Κοσοβάροι είχαν τη στήριξη της Αλβανίας ενώ η Ελλάδα δεν φαίνεται διατεθειμένη να πράξει κάτι ανάλογο για τη Βόρειο Ήπειρο. Κι εδώ θα πρέπει να έχουμε υπόψη το ζήτημα του ιστορικού χρόνου. Οι γεωπολιτικές συνθήκες, οι προτεραιότητες, τα συμφέροντα και οι συσχετισμοί ισχύος αλλάζουν μακροπρόθεσμα. Τίποτα στη διεθνή πολιτική δεν παγιώνεται. Πριν από περίπου 100 χρόνια το «βορειοηπειρωτικό» ήταν ένα υπαρκτό ζήτημα για την ελληνική και τη διεθνή διπλωματία. Κανείς τότε δεν συζήταγε για το Κόσσοβο ή για το Τέτοβο, ενώ σήμερα οι συγκυρίες έχουν εξελιχθεί διαφορετικά. Μπορεί σε κάποια χρόνια η διεκδίκηση επί της Βορείου Ηπείρου να είναι μία επιλογή για την Ελλάδα, όπως παραμένει επιλογή και μέσω πίεσης το ανύπαρκτο «τσάμικο ζήτημα» για την Αλβανία. Για να είναι επιλογή όμως το ζήτημα πρέπει να παραμείνει ανοιχτό.

- Οι Κοσοβάροι είχαν τη στήριξη του διεθνούς παράγοντα ενώ εμείς όχι. Πράγματι, η επιδίωξη των Κοσοβάρων για ανεξαρτησία συνέπεσε με τα αμερικανικά συμφέροντα στα Βαλκάνια. Αυτά τα συμφέροντα όμως δεν θα είναι πάντα τα ίδια, ούτε οι ΗΠΑ θα εξακολουθήσουν για πάντα να καθορίζουν τα διεθνή ζητήματα με βάση τα δικά τους συμφέροντα. Στον πολυπολικό κόσμο που έχει αρχίσει ήδη να αναδύεται θα υπάρξουν και τα αντιτιθέμενα συμφέροντα άλλων δυνάμεων και ο ανταγωνισμός μεταξύ αυτών των δυνάμεων, γεγονός που θα εγείρει μεν κινδύνους αλλά και ευκαιρίες. Για να φτάσουν οι Κοσοβάροι σε αυτό το θετικό γι' αυτούς αποτέλεσμα συνέτρεξαν κάποιες προϋποθέσεις, οι οποίες έχουν αναφερθεί παραπάνω. Για τη Βόρειο Ήπειρο υπάρχουν διεθνή κείμενα - με κυριότερο το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας - στα οποία θα μπορούσαν να στηριχθούν οι διεκδικήσεις μας αλλά δεν αρκούν. Πρέπει να δημιουργηθούν εκείνες οι προϋποθέσεις που θα μπορούν στην πράξη να στηρίξουν αυτές τις διεκδικήσεις. Πρώτα απ' όλα πρέπει να καθοριστεί με σαφήνεια ο ΣΤΟΧΟΣ.

Και ένας εφικτός στόχος που δεν αντιβαίνει ούτε το διεθνές δίκαιο, ούτε την πολιτική της Ε.Ε., και ούτε αμφισβητεί την εδαφική ακεραιότητα της Αλβανίας είναι ο στόχος της πολιτιστικής, γλωσσικής και εκπαιδευτικής αυτονομίας για τον Ελληνισμό στην Αλβανία.

Η τοπική αυτοδιοίκηση στη Δημοκρατία της Αλβανίας στηρίζεται στην αρχή της αποκέντρωσης και ασκείται με βάση την αρχή της τοπικής αυτονομίας. (Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Αλβανίας, άρθρο 13)

Του Κώστα Τάλλιου, Δημοσιογράφου - Απόφοιτου Πανεπιστημίου Μ. Δ. Σ.

384 Επισκέπτες

Συντάχθηκε: 17 Φεβρουαρίου 2013, 20:23

Παρακαλώ εγγραφείτε ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

	Ο Σπύρος 18 Φεβρουαρ. 2013, 01:26
	Επιτέλους! Πάντα ήθελα να γίνουμε το "Μονακό των Βαλκανίων"!! Τον πρίγκιπα θα τον βγάζουμε με εκλογές ή θα είναι κληρονομικό το αξίωμα;

	Ο Kyriakos 18 Φεβρουαρ. 2013, 10:00
	Πρίγκηπας και εκλογές δεν πάνε μαζί. Να ψάξουμε να βρούμε ποιος έχει γαλαζοαίματη καταγωγή.

	Η Βαλεντίνα 24 Φεβρουαρ. 2013, 23:15
	Μπράβο σας παιδιά για τον αγώνα που δίνετε για τις συντάξεις και όχι μόνο, ιδρύσατε το σύλλογο και ευτυχώς γίνονται και έργα στο χωριό. Θέλω να ονομάσω τα ονόματα αλλά ξέρουμε όλοι ποιοι είστε και κάνετε τους αγώνες για το χωριό, σηχαριτηρια και μην δίνετε σημασία τι λένε κάποια άτομα που μέχρι σήμερα δεν έχουν κάνει τίποτα, πρέπει να χαιρόμαστε που υπάρχετε και κάνετε ότι μπορείτε για το χωριό .Αν δεν ήσασταν δεν θα είχε γίνει κανένα έργο. Τάκη Τσαλίκι μπράβο σε σένα και στα παιδιά και μην δίνετε σημασία σε ότι λένε, την ξέρεις την παροιμία, όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια, αυτή την παροιμία την λέω για συγκεκριμένο άτομο, μπράβο παιδιά και καλή συνέχεα .

	Ο Christos 26 Φεβρουαρ. 2013, 21:15
	Για το χωριο μας, το Ελευθεροχωρι και τους ανθρωπους του, θα κανουμε οτι μπωρουμε και οτι περναει απο το χερι μας, γιατη εκει γενηθηκαμε, εκει μεγαλοσαμε, εκει εχουμε τις μανεδες και τους πατεραδες μας, εκει εχουμε τις περιουσιες μας και εκει εχουμε και τους ταφους τον παπουδων μας και τον προγονων μας. Να ειστε συγουροι οτι δεν το βαζουμε κατω, και την προσπαθεια που ξεκινεισαμε πριν 8 χρονια, το 2005 θα τη συνεχεισουμε ολοι μαζι, ενωμενει , με δυναμη και με διαφανια για το καθε πραγμα.